با افزایش تعداد کانال های تلویزیونی در کشورمان و نیز حجم برنامه هایی که از سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش می شود، بالتبع ساعات پخش برنامه های تفریحی - سرگرم کننده تلویزیون که عمدتاً شامل مسابقات تلویزیونی، نمایش، سریال و فیلم های سینمایی و داستانی می شود نیز اضافه شده است و اوقات بیشتری از مردم صرف تماشای اینگونه برنامه ها می شود. به خصوص کودکان و جوانان که بیشترین سهم را در این میان داشته و درصد بالایی از بینندگان تلویزیون را تشکلیل می دهند، شاید به خاطر شرایط سنی، بیشتر تحت تأثیرپیام های دیداری و شنیداری قرار می گیرند.
از سوی دیگر جوامع شهری و روستایی کشورمان روز به روز گسترده تر شده و ویژگی های خاص جوامع بزرگ و صنعتی را به خود می گیرند. بسیاری از حرکات و رفتارهای اعضاء جامع با تأثیر از الگوی ارائه شده توسط رسانه های گروهی، شکل می گیرد.
میزان جرم و جنایت در جامعه و احساس اینکه در طی چند سال گذشته به خصوص پس از اتمام دوران دفاع مقدس احتمالاً افزایش یافته است، توجه اینجانب را به سوی برنامه های تلویزیونی و میزان تأثیرگذاری آنها بر افراد جلب نمود. و این فرضیه شخصی قوت گرفت که ممکن است میان پخش برنامه ای تلویزیونی با گرایش خشن و افزایش میزان جرم و جنایت ارتباط وجود داشته باشد. موضوع را آقای دکتر گلزاری که در آن زمان مشاور رئیس سازمان صدا و سیما بودند، در میان گذاشتم.. ایشان رهنمود دادند که اگر ادعایی هست، بهتر است که جنبه علمی و اسنادی به خود بگیرد تا بتوان آن را به باور نزدیک کرد.
از سوی دیگر، لزوم ارائه پایان نامه تحصیلی دوره کارشناسی ارتباطات اجتماعی، اینجانب را به این فکر واداشت که موضوع کار خود را بررسی میزان ارتباط میان پخش برنامه های تلویزیونی (با گرایش خشن) با افزایش میزان جرم و جنایت در جامعه قرار دهم. آنگاه پس از بررسی،مطالعه و مشورت به نظر رسید انجام چنین تحقیقی بسیار گسترده و پرحجم تر از انتظار وامکاناتی است که برای ارائه پایان نامه کارشناسی وجود دارد. پس نتیجه آن شد که به بررسی برنامه های تلویزیونی پرداخته و به صورت کمی مورد تحقیق، مطالعه و تحلیل محتوا قرار دهم.
بدین ترتیب، موضوع «بررسی برنامه های سرگرم کننده تلویزیون» را در دستور کار قرار دادم.
سعی شده است در تدوین این پژوهشنامه، نهایت ایجاز و اختصار رعایت شود.
نتایج این تحقیق را به کلیه سیاست گذاران در امر تولید برنامه برای رسانه های همگانی به خصوص سیمای جمهوری اسلامی ایران تقدیم می کنم.
ان‌شاءالله در ساخت و ارائه برنامه های غنی تر فرهنگی دیداری و شنیداری مفید باشد.
در پایان یادآور می شوم که این تحقیق در فاصله سال های منتهی به 1382 انجام شده و اطلاعات آن مربوط به آن زمان است.
امیر عرفانیان عبادی
